ديشب پس از مدتها نشستم پاي صحبت کسي که احساس مي کنم واقعا بتونه وضع فعلي ما رو عوض کنه،کسي که خودمون انتخابش کرديم،با تمام نا اميدي و اين احساس که فکر مي کرديم بقيه انتخابشون مهمتر از ماست و فکر اونا تعيين کننده بقيه چيزاست حتي تعيين رييس جمهور....

احساس مالکيت خوبيه...همش به خود مي گفتم :آره اينه رئيس جمهورِ من...

صحبتاش و اقداماتش داره روز به روز اميدو تو دلِ من يکي زنده مي کنه.تيم خودش هم که به اندازه کافي تدبير داره...

اسم قشنگيه...دولت تدبير و اميد

هنوز خيلي مانع جلو روشونه...خيلي از راه ها رو دولت قبلي خراب کرد...هنوز تندروهايي هستن که فکر مي کنن فقط اونان که حق دارن فکر کنن، حرف بزنن ، تصميم بگيرن و بقيه رو وادار به قبول حرفاشون کنن...هنوز اسرائيل و عربستانکي هستن که سنگ بندازن جلوي پيشرفت ما...

اما....

بقول خود دکتر: ((من سپيده را مي بينم...سپيده اي که منجر به صبح روشنايي مي شود...))

دولت آشتي....مچکريم...!